De bijnaam van John's vader is El Cheapo en hij is echt een van onze rolmodellen op het gebied van geldbeheer. Het is niet zo dat hij schoenen draagt met gaten erin of leeft zonder comfort; hij spaart gewoon voor wat echt belangrijk voor hem is (zoals een gezinsauto en zelfs een vakantiehuis dat we kunnen verzamelen) en laat dingen achterwege die dat niet zijn. betekenen net zoveel voor hem (zoals luxe maaltijden in de stad en een flatscreen-tv op kamerformaat). Natuurlijk is beslissen wat voor jou belangrijk is en zuinig zijn op andere gebieden echt een persoonlijke beslissing (dus als een flatscreen-tv je meer vreugde zal geven dan een minibusje, moet je zeker je hart volgen en daarvoor sparen!).
Maar het punt is dat Tom letterlijk jarenlang geld weggooit om een nieuwe auto te kopen, deze na uitgebreid onderzoek koopt en er vervolgens in rijdt totdat hij een recordaantal kilometers heeft gereden (wat gemiddeld veel minder kost per jaar of per mijl dan de meeste andere auto's). mensen ooit voor mogelijk zouden houden). Waargebeurd verhaal: hij rijdt nog steeds in een volledig functionele Nissan Quest uit 1998 met meer dan 300.000 mijlen op de teller (!) terwijl zijn vrouw in een nieuwe Honda Pilot rijdt (daar hebben ze voor gespaard, maar de Nissan werkt nog steeds, dus zijn gedachten zijn: waarom zou hij er niet mee rijden totdat hij er is? overlijdt?). Kortom, de man weet waar hij geld op wil besparen en hij weet waar hij het aan wil uitgeven. En hij is niet bang om geld uit het ene gebied te halen om iets te bereiken dat hem en zijn gezin veel vreugde zal schenken, wat altijd een eervolle eigenschap is.
In feite hebben we zowel naar hem als naar mijn vader verwezen toen we de grote vraag beantwoordden: hoe bekostig je zoveel doe-het-zelf-projecten? vraag een paar maanden geleden (zie meer over dat onderwerp hier ).
En na het lezen van dat bericht stuurde hij ons een inspirerende en gedenkwaardige e-mail die we gewoon moesten delen (let op: we zijn altijd verbaasd als onze familieleden ons een e-mail sturen om te zeggen dat ze onze blog lezen). Dus zonder verder oponthoud de wijze woorden van Tom Petersik:
Ik hield van je zuinige blogpost ! Grappig: ik stond gisteren net die gezwollen geschilderde stropdas van John te bewonderen. Maar verder naar het belangrijkste punt: te vaak wordt soberheid ten onrechte gezien als opgeven, terwijl het echte punt van soberheid is dat je krijgt wat je werkelijk wilt. Vaak denk ik dat het belangrijkste punt van soberheid niet is dat je niet koopt; het belangrijkste punt van soberheid – en misschien wel van het leven – is herkennen wat je de grootste beloningen oplevert en daar enthousiast voor gaan. Toen Kathy en ik trouwden, was het een hele klus om ons eerste huis te kopen, allemaal $ 27.500, maar we genoten van elke minuut. En het kopen van ons huidige huis was een grotere klus, maar het was een grote zegen. En het waren allebei zuinige beslissingen. Het punt is dat als je als persoon ergens echt veel plezier aan beleeft, het zuinige gedrag is om ervoor te gaan – enthousiast en met volle teugen. Wat maakt het uit als je niet uit eten gaat als het geld dat je spaart je de dingen kan opleveren die je echt wilt? Wat wordt opgegeven betekent weinig vergeleken met het plezier van de betere keuzes. - Liefs, Tom/Papa
Dus dachten we dat we deze inspirerende woorden met jullie zouden delen, omdat ze zoveel voor ons betekenden - en omdat zovelen van jullie zich leken te identificeren met dat origineel post voor geldbeheer waarnaar hij verwijst. En nu we het toch over goed ouderlijk advies hebben: hebben jullie ooit iets geleerd van jullie ouders (of van een ander familielid dat hun leeftijd voorbij is) dat jullie graag zouden willen delen? We horen graag welke erfenis uw familieleden doorgeven en inspireren in uw huishouden.
